,,Związałem włosy, zasznurowałem buty i zacząłem iść''- Fismoll

Dzisiejsza zapowiedź będzie wyglądała inaczej. Gość-wyjątkowy. A to dlatego, że nie często zdarza się, żebym całkowicie uzależnił się od konkretnego artysty, mógł słuchać jego utworów w każdym miejscu i o każdym czasie. Nie zobaczycie go w telewizji, unika castingów, nie uczestniczy w konkursach, nie posłuchacie go w rozgłośniach. Debiut na który czekam z niecierpliwością. Uczeń mistrzowskiej Szkoły Talentów w Poznaniu. W swoich utworach blisko mu do Damiana Rice, B. Iver'a czy Olafura Arnaldsa. Dla Podsłuchalni- Fismoll.

Mateusz Grzeszczuk: Wyjaśnij proszę z samego początku skąd płynie w Tobie skandynawska krew?:)

Fismoll: Niecałe trzy lata temu dowiedziałem się, że daleka ma rodzina przyjechała do Polski ze Szwecji i jeden z 'Glensków' odnotowany jest w "urbarzu ziemi śląskich" .  Z tego co pamiętam był to chyba XVII wiek : )

Mateusz Grzeszczuk: Do tego jak wielki autorytet muzyczny ma Nosowska w naszym kraju nie trzeba nikogo przekonywać. Na pewno słyszałeś o jej słowach zachwytu nad Tobą. Kontaktowała się może z Tobą bezpośrednio? Gratulowała prywatnie?

Fismoll: Pamiętam jak wielkim zaskoczeniem było dla mnie przeczytanie słów Pani Kasi. Nie gratulowała prywatnie, kontaktu bezpośredniego z Panią Kasią nie miałem. Ten miły impuls wysłany z Jej głowy do mojej chyba był podaniem sobie dłoni - telepatycznym.

Fismoll- Let's play birds

Mateusz Grzeszczuk: Za komentarzem pod Twoim klipem. To, co prawdziwe, najbardziej wartościowe w polskiej muzyce nie leci na co dzień w zetce, RmfFm, Vivie?

Fismoll: Od naprawdę solidnych paru lat nie słucham tego typu rozgłośni jakie wymieniłeś powyżej. Szanuję każdą muzykę, chyba, że jest robiona z nastawieniem ośmieszenia kogoś, czy też rozprzestrzenia sens, a raczej brak sensu bezwartościowości, agresję czy inne, niemiłe i niepotrzebne w życiu zjawiska. Pamiętam gdy pierwszy raz usłyszałem "Vaka" zespołu Sigur Rós.  W moich ubraniach królowała czerń, w słuchawkach krzyczał P.Anselmo z Pantery na zmianę z psychodelicznymi dźwiękami Kalibru44. Pojawiła się "Vaka" i zniszczyła doszczętnie wszystko co wówczas w swojej głowie miałem. 

Trudno było zaakceptować taki dysonans gatunków, ale w żaden sposób nie chciało się zrezygnować z dźwięków mroźnej kapeli. Wszystko czego dotychczas słuchałem poszło w odstawkę. I to był właśnie taki piękny moment w moim życiu, gdzie będąc zbuntowanym głupolem w długich piórach i naszywką "szkoła óczy" na mundurku szkolnym poczułem, że ktoś mnie pogłaskał po duszy najdelikatniej jak się tylko da.  I trudno było nie być wdzięcznym i nie wejść w ten fascynujący świat ciągłego zauważania, szukania i zapamiętywania najczęściej rzeczy małych, ale tworzących fundament najpiękniejszych emocji, chwil i wspomnień. 

Tak naprawdę nieważne jest to, czego słuchałem przed poznaniem powyższej kapeli. Nikt nie mówi przecież, a na pewno nie ja, że teksty członków Kalibru44 czy emocjonalność wokalisty Pantery są mniej wartościowe od 'smętów' Sigur Rós. Chce tylko nawiązać do Twojego pytania, a takie wytłumaczenie chyba ułatwi Ci zrozumienie mnie.  Czasami warto jest gdzieś skoczyć, bezwładnie przechylić się w tył, zamknąć oczy i puścić kierownicę jadąc rowerem tylko po to by zaufać chwili, która często zmienia całe życie. Ja tak zrobiłem. Zaufałem smyczkom grającym na gitarowych strunach, organom, nostalgii wokalu i harmonicznej przestrzeni barw mimo, że wcześniej nie było poranka by wstać i nie zacząć trząść czupryną pod dźwięk przesterowanych i mięsistych pieców Mesa Boogie grających wraz z selektywną stopą w tempie milion do kwadratu. hoho.  Tu nie chodzi o to by teraz buntować się i doprowadzić tandetne radia i kanały muzyczne z telewizora do upadku (tak się zresztą chyba nawet nie da), chodzi bardziej o to by się nie bać w sobie chęci poznania. A jeżeli takowej nie ma, to nie bać się po prostu swojej często nieubogacanej i nierozwijanej wrażliwości.

Mateusz Grzeszczuk: Możesz powiedzieć o sobie, że to, co osiągnąłeś już teraz, zdobyłeś własnymi siłami? Myślałeś o uczestnictwie w castingach, telewizyjnym show?

Fismoll: Jestem z natury człowiekiem bez pieniędzy, często zadłużonym - bo tutaj ma się ochotę na hod-doga będąc w szkole, tu brakuje na prezent dla mamy i tak dalej. Ale zawsze po pewnym czasie pieniądze, rzecz jasna, oddaję : )Piszę o tym bo gdyby nie rodzice i dziadkowie, wiem, że wyjątkowo trudno byłoby mi zacząć to wszystko. To dzięki nim stoi w moim pokoju kilka gitar, świetnej klasy pianino, sprzęt rejestrujący i bardzo miła i cicha jednostka centralna. Ale tak naprawdę nie chodzi przecież o to 9 lat czytania nut, słuchania, ćwiczenia na gitarze, znajomość muzyki klasycznej i obycie przede wszystkim w takowej - na pewno miało wpływ na to, że upewniłem się w tej dziedzinie sztuki i stwierdziłem, że czas zacząć od tego uciekać - do samego siebie.  A gdy zacząłem to uświadomiłem sobie, że to najpiękniejszy czas mojego życia. Poznawanie programów, możliwości obróbki dźwięku, harmonii, współbrzmień, kolorów tego wszystkiego i kształtów - niekończąca się wędrówka. 

Własnymi siłami związałem włosy, zasznurowałem buty i zacząłem iść. Wędruje się zawsze z kimś, nawet jeśli Go nie widać.  A castingi i telewizyjne show - nie potrafię nic co można byłoby zaprezentować w takim programie, a na casting za pewne źle bym się ubrał.

Mateusz Grzeszczuk: Nie pobierałeś nigdy lekcji śpiewu, uczęszczałeś tylko do Szkoły Muzycznej II st. w Poznaniu. To była świadoma decyzja? Byłeś pewny talentu?

Fismoll: Lekcji śpiewu nigdy nie pobierałem. To była świadoma decyzja.  Albo uczyłbym się tego fachu i tracił pierwotność barwy zaczynając śpiewać trochę jak murzyn - zawsze fascynowała mnie ilość ozdobników którą mogli w ciągu kilku sekund z perfekcyjną czystością z siebie wydobyć, albo zwątpiłbym w siebie całkowicie po aluzjach ze strony nauczyciela odnośnie mojego braku umiejętności wokalnych jak to się często w tym środowisku zdarza.

Mateusz Grzeszczuk: Z tego co wiem nagrywałeś utwory hip-hopowe ze swoim przyjacielem. Może pochwalisz się jakimiś kawałkami? Nadal słuchasz rapu?

Fismoll: Może kiedyś będzie taka okazja : ) Tak, nieraz zdarza mi się posłuchać, ale rzadziej niż ostatnio.

Mateusz Grzeszczuk: Tworzysz muzykę przy użyciu różnych przedmiotów. Najdziwniejszy dźwięk, który próbowałeś wydobyć to...?

Fismoll: Są to informacje prawdziwe, aczkolwiek tylko w jednym utworze zostały użyte 'instrumenty' nimi nie będące (pomijając fakt, że wszystko instrumentem jest). Z czasem zaczynam jednak zauważać, że preferuję dźwięk skrzypiec i nie tyle, że staram się odchodzić od 'tych wszystkich dziwnych dziwactw i masł maślanych', ale poznaje te piękne instrumenty coraz to mocniej. Krzesła, słoiki, kamienie (fenomenalnie brzmią gdy są dobrze nagrane) piasek w torebeczce, smoczek pocierany o kauczuk.. do przedszkola wrócę, ale za jakiś czas. : )

Mateusz Grzeszczuk: Słucham Twoich utworów i stwierdziłbym, że Twój głos idealnie nadawałyby się do produkcji filmowych. Gdybyś miał podrzucić swój kawałek do soundtracków jakiegoś filmu, sceny- byłby to film...?

Fismoll- Look at this

Fismoll: Ostatnia scena z filmu "Perfect Sense".

Mateusz Grzeszczuk: Jak sam wspominałeś, tworzysz głównie na jesień. Więc Fismolla czekają jeszcze długie wakacje?:)

Fismoll:  Pamiętam, że gdzieś o czymś takim wspomniałem, ale stany emocjonalne w człowieku zachodzą tak nagle, że nieraz nie ma siły by zrozumieć pęd zmian. Była mowa o jesieni, a przecież wszystkie pory roku mają w sobie coś pięknego. A co do wakacji - wierzę, że nie spadnę z żadnej góry i nikt nie napadnie na mnie w lesie nocą.  Będą za pewne tak krótkie jak każde od paru lat.

Mateusz Grzeszczuk: Kiedy posłuchałem ''Let's Play Birds'' i przyszło nam teraz ze sobą rozmawiać, nadal jestem w szoku, że jesteś Polskim artystą... Czy nie uważasz, że może postawiłeś poprzeczkę zbyt wysoko, jak sie czujesz kiedy ludzie piszą, że są zdziwieni faktem, że coś takiego na naszym rynku powstało 

Fismoll: To bardzo miło, że jesteś w pozytywnym szoku.

To na pewno komplement i uczucie wyróżnienia dla mnie, ale też w dużym stopniu napawa to patriotycznym smutkiem. Cieszę się jednak, że coraz więcej jest osób z Polski pięknie czyniących i popełniających muzykę. Osób takich, które mają predyspozycję do tego by zawojować na rynku światowym nie używając do tego pięści.

Mateusz Grzeszczuk: Liryczne pytanie.  Jak myślisz, w jakiej sytuacji, w jakim miejscu, (nawet gdybym miał sobie pomarzyć i zamknąć oczy), przysłuchiwanie się Twoim utworom, wprawiłoby mnie w taki stan, który idealnie pasowałby do klimatu Twojej muzyki:)

Fismoll: To wyjątkowo trudne pytanie, naprawdę. 

Może tak. Pojedź do schroniska "Odrodzenie", które mieści się na Przełęczy Karkonoskiej. Weź ze sobą przyjaciela nie tylko od piwa i imprez, ale takiego od rozmów i krzesiwa. Usiądźcie sobie w tamtejszym oknie, puśćcie Kaczmarskiego/Turnaua/Arvo Parta (powinniście około 22:00 jeszcze widzieć łunę nad górą przed wami), pójdźcie spać, obudźcie się i idźcie długie godziny nic nie mówiąc. Wróć do domu, poczuj, że tam Ci było lepiej (nie żeby w domu było mi źle, oczywiście, że nie). Kłóć się z koleżanką ze szkoły/studiów. Szarp się, obrażaj, miej jej dosyć. Wytrzymaj tak kilka lat i chciej Jej oddać serce bo to przecież głupio tak trzymać w dłoniach dwa serca.

A tak naprawdę, to nadal nie wiem jak odpowiedzieć na to pytanie.

Mateusz Grzeszczuk: Arek, zdecydowanie odpowiedziałeś na to pytanie…

Fismoll: (Uśmiech)